Monday, July 25, 2011

Rango ไม่หนุกเท่าไหร่

 ตามหัวเรื่องนั่นแหละครับ ถ้าว่ากันที่ความสนุกไม่ค่อยเท่าไหร่  เริ่มต้นมาก็แปลกๆซะแล้วบางทีฝรั่งอาจสนุกและเก็ตมุก แต่ผมไม่อ่ะ จริงๆแล้วถ้าลดการนำเสนอแบบหวือหวาออกก็จะทำให้สนุกขึ้นเพราะมันบดบังแกนเรื่อง หลังจากดูจบดูกัน3คน คนนึงถามว่า"เรื่องนี้มันอะไร มันจะบอกอะไร  มันจะเสียดสีอะไรหรือเปล่า ไม่เข้าใจ"  อีกคนนึงตอบ"ก็เกี่ยวกับนายทุน เกี่ยวกับสนามกอล์ฟ"  นี่คือข้อพิสูจน์ไง มันมีอะไรมาบดบัง ทั้งการนำเสนอ ทั้งมุกฝรั่ง เช่น จิตวิญาณแห่งตะวันตก  ผมเข้าใจว่าในเรื่องน่าจะเป็น ปู่คลินต์ อิสวูด นะ เพราะท้ายรถเห็นมีรางวัลออสการ์ด้วย แล้วสมัยหนุ่มๆแกก็เล่นหนังคาวบอยมา  หวังงว่าคงเข้าใจมุกถูกนะครับ  
    มาว่ากันที่แกนของเรื่องสำหรับผมเองบ้าง  อาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะ  "Who am I?" กับ "Hero"
 เป็นสองคำที่นึกถึง เจ้าพระเอกของเราถามกับตัวเอง ฉันเป็นใคร  ชื่อฉันชื่ออะไร ฉันอุปโลกตัวเองขึ้นมาว่าฉันชื่อแรงโก้ ฉันเก่ง ฉันกลายเป็นฮีโร่ของเมือง  และเมืองก็ต้องการฮีโร่ซะด้วย เนื่องด้วยความเพ้อของตัวเอกนี่เองทำให้การนำเสนอออกมาดูล่องลอยไปด้วย  แต่สุดท้ายคือ ฉันเป็นอะไรก็ได้ที่ฉันอยากจะเป็น ถ้าฉันกล้าพอ ถ้าฉันลงมือทำ มันก็จะเป็นจริง  บางครั้งเราต้องการฮีโร่เพื่อต้องการแรงบัลดาลใจ แน่นอนกว่าแรงโก้จะนึกได้ พอนึกได้ก็ทำให้เรื่องวุ่นๆจบลง(พยายามไม่สปอยล์นะครับ) ส่วนเมืองที่สิ้นหวังที่ต้องการฮีโร่ พอมีขึ้นมาก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง  พอฮีโร่ไม่ใช่ฮีโร่จริงๆก็เซ็งจิตครับ ทั้งๆที่จะมาพึ่งหวังที่คนอื่นคงไม่ใช่
   ดูจบผมก็นึกไม่ออกนะว่านิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เพราะยังงงๆกับอะไรก็ไม่รู้ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่แรงโก้ถามตัวเอง ซึ่งมันก็ติดอยู่ในใจ ก็เดาว่า นิทานเรื่องสอนให้รู้ว่าเราเป็นฮีโร่ได้นะ อย่ามัวแต่ฝัน การมีฮีโร่เป็นแรงบัลดาลใจก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่การรอคอยฮีโร่สิผิด  ผมนึกฮีโร่ที่จะเป็นแรงบันดาลใจผมไม่นอกแฮะ คุณล่ะมีหรือเปล่า คุณอยากเป็นใครแล้วเริ่มลงมือทำหรือยัง??

No comments:

Post a Comment